Η Κατάρρευση Της Γέφυρας Στη Γένοβα Και Οι Τεχνικές Ασφαλίσεις-Εσείς Τι Ξέρετε Γι’ Αυτές;

Δυστυχώς η επέλευση τραγικών ζημιών, με δεκάδες νεκρούς, τραυματίες και σημαντικές οικονομικές απώλειες, όπως αυτή που συνέβη προ ημερών στη γειτονική μας Ιταλία, εκτός από τη θλίψη, φέρνει στο μυαλό μας και τα αντίστοιχα κενά που υπάρχουν στην εκπαίδευση των ασφαλιστών στην Ελλάδα.


Αν δούμε όλη αυτή την τραγωδία από καθαρά ασφαλιστική-τεχνική και ιδιαιτέρως από εκπαιδευτική σκοπιά, αφαιρώντας (κατά το δυνατόν) τα συναισθήματα που δημιουργεί μια τέτοιου μεγέθους ζημιά, θα πρέπει να οδηγηθούμε σε κάποια συμπεράσματα, τα οποία θα μας βοηθήσουν να βελτιωθούμε στο ασφαλιστικό αντικείμενο και να γίνουμε περισσότερο αποτελεσματικοί.
Κατ’ αρχήν η ζημιά αυτή εμπλέκει σε επίπεδο κάλυψης και αποζημιώσεων, διάφορους ασφαλιστικούς κλάδους. Εμπλέκει τις τεχνικές ασφαλίσεις κατασκευαστικών έργων, τις ασφαλίσεις αστικής ευθύνης κατασκευαστών και την αστική ευθύνη διαχειριστών τέτοιων έργων. Ακόμα, σε δεύτερο επίπεδο το οποίο δεν θα μας απασχολήσει σε αυτό το άρθρο, εμπλέκει και τις ασφαλίσεις ζωής και υγείας, όπως και τις ασφαλίσεις οχημάτων κ.α.

Οι τεχνικές ασφαλίσεις και οι ασφαλίσεις αστικής ευθύνης κατασκευαστών και διαχειριστών τέτοιου μεγέθους έργων ανήκουν στους μεγάλους, «μη τιμολογημένους» κινδύνους. Εξ αντικειμένου, για την ανάληψη και διαχείριση τέτοιου είδους κινδύνων, εμπλέκονται άμεσα και οι τεχνικοί κλάδοι των ασφαλιστικών εταιριών. Από την άλλη μεριά, για την πρόσκτηση τέτοιων κινδύνων εμπλέκονται ασφαλιστές, πράκτορες και μεσίτες. Σε πολλές περιπτώσεις εμπλέκονται και τράπεζες, λόγω δανείων. Τι εκπαίδευση έχουν αυτές οι κατηγορίες διαμεσολαβούντων για την κάλυψη τέτοιων κινδύνων;
Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε να καλύψουμε κινδύνους αυτού του μεγέθους. Αυτό δεν είναι σωστό. Σκεφθείτε για παράδειγμα τη γέφυρα Ρίου-Αντιρίου, τις νέες εθνικές οδούς Αθηνών-Πατρών, Αντιρίου-Ιωαννίνων, το αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος, την Αττική οδό κ.α. Βεβαίως οι κίνδυνοι δεν χρειάζεται να είναι αυτών των μεγεθών για να υπαχθούν στους μεγάλους «μη τιμολογημένους». Ακόμα και κάποιο εργοστάσιο, ένα εκκοκκιστήριο βάμβακος, ένα πάρκο φωτοβολταϊκών ή μια ιχθυοκαλλιέργεια, θα μπορούσαν να υπαχθούν σε αυτές τις κατηγορίες.
Ερωτήσεις (άρα έστω και μια υποτυπώδης εκπαιδευτική ενημέρωση) σχετικά με αυτές τις κατηγορίες κινδύνων υπάρχουν στις πιστοποιήσεις και επαναπιστοποιήσεις των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών;
Μήπως η αποδυνάμωση των εκπαιδευτικών κέντρων των ασφαλιστικών εταιριών προκαλεί μεγαλύτερα προβλήματα, από αυτά (τα οικονομικά) που υποτίθεται πως λύνει;
Εσείς τι γνωρίζετε για την κάλυψη των μεγάλων, «μη τιμολογημένων» κινδύνων;

πηγη