Η ΑΝΕΡΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ

«Δύο μεγάλα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα που προκάλεσε η παρατεταμένη ύφεση είναι η εκρηκτική άνοδος της μακροχρόνιας ανεργίας και της ανεργίας των νέων» αναφέρει η Alpha Bank στο εβδομαδιαίο δελτίο της. 
 

Η μακροχρόνια ανεργία (άτομα άνεργα πέραν του έτους) προξενεί βλάβη στην κοινωνική συνοχή, ενώ η ανεργία των νέων οδηγεί στην απαξίωση του ανθρώπινου κεφαλαίου της χώρας και στη διαρροή του επιστημονικού δυναμικού στο εξωτερικό (brain drain). Κατά συνέπεια, η χώρα στερείται υψηλής ποιότητας ανθρώπινο δυναμικό, καινοτόμες επιχειρηματικές ιδέες, εισφορές στην κοινωνική ασφάλιση και φορολογικά έσοδα, τονίζει η τράπεζα στην ανάλυσή της. 

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, αμφότερες οι ανωτέρω εξελίξεις συνδέονται με την αποεπένδυση και την αδυναμία σχηματισμού παγίου κεφαλαίου στην ελληνική οικονομία, που με τη σειρά τους οφείλονται στην αβεβαιότητα και την αύξηση των φορολογικών συντελεστών στην επιχειρηματικότητα και την μισθωτή εργασία. Την προηγούμενη χρονιά, η τόνωση των συνθηκών στην αγοράς εργασίας ως αποτέλεσμα της αυξημένης ευελιξίας που επετεύχθη στα προηγούμενα χρόνια και της βραχύβιας ανακάμψεως που σημειώθηκε το 2014 και το πρώτο εξάμηνο του 2015 οδήγησε σε μικρή κάμψη του ποσοστού της μακροχρόνιας ανεργίας στο 18% του εργατικού δυναμικού το 2015 έναντι 19,5% το 2014.

Ειδικότερα, ο αριθμός των μακροχρόνια ανέργων καταγράφει μεν μικρή μείωση όλα τα τρίμηνα του 2015 σε ετήσια βάση (τέταρτο τρίμηνο 2015: 872,2 χιλ. τέταρτο τρίμηνο 2014: 909,4 χιλ.) (Γράφημα 1), αλλά παραμένει σε ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο. Η αναλογία των μακροχρόνια ανέργων στο σύνολο των ανέργων υπεχώρησε στο 73,1% το 2015 (73,5% στο 2014). Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η μείωση του συνολικού αριθμού των ανέργων (6,1% το 2015) υπολείπεται της μειώσεως των ατόμων που παραμένουν χωρίς εργασία για περισσότερο από 12 μήνες.

Σημειώνεται ότι η πλειονότητα των μακροχρόνια ανέργων αφορά ηλικίες άνω των 30 ετών και προέρχονται από κλάδους και επιχειρήσεις που επλήγησαν περισσότερο από τη μακρά ύφεση. Καθίσταται συνεπώς απαραίτητος ο περιορισμός της νέας υφεσιακής διαταραχής και της μεταβάσεως το ταχύτερο δυνατό σε μία διατηρήσιμη ανάπτυξη.