« Ωγυγίη τις νήσος απόπροθεν ειν αλί κείται».
Στην Οδύσσεια (Η 244) αναφέρεται:
« Ωγυγίη τις νήσος απόπροθεν ειν αλί κείται».
Η Ωγυγία λοιπόν είναι νησί κατά τον Σύλλα η οποία απέχει δρόμο πέντε ημερών από την Βρετανία για όποιον πλέει προς δυσμάς.
Τρία άλλα νησιά, που απέχουν ίση απόσταση από την Ωγυγία και μεταξύ τους , βρίσκονται πέρα από αυτή προς το σημείο, όπου ο Ήλιος δύει κατά τη διάρκεια του Καλοκαιριού (941 Α4-7).
Ποια σημερινά νησιά υποκρύπτονται κάτω από το όνομα Ωγυγία και των τριών νήσων δυτικά της Βρετανίας ;
Δ ΠΕΡΙ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΛΟΓΟΝ (Του Δίωνος του Προυσαέως του επονομαζόμενου Χρυσοστόμου, σύγχρονος του Πλουτάρχου)
Ο Δίων παρουσιάζει συνομιλία του Μ Αλεξάνδρου και του Κυνικού Διογένους στην Κόρινθο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: «Διογένη…. Εάν νικήσω τον Δαρείο κι ακόμη τον βασιλέα των Ινδιών, τίποτα δεν με εμποδίζει να είμαι ο πιο μεγάλος από τους Βασιλείς, που υπήρξαν».
ΔΙΟΓΕΝΗΣ: « Αλλ ουδέν έξεις , έφη, πλέον ουδενός…. Ουδ ετέραν προσλάβης μείζω της Ασίας ήπειρον, τον Ωκεανόν διανηξάμενος».
[Αλλά δεν θα έχεις τίποτα περισσότερο από κανένα …. Ούτε και αν καταλάβεις ήπειρο μεγαλυτέρα από την Ασία, αφού περάσεις τον Ωκεανό].
Πέρα του Ωκεανού ποια άλλη ήπειρος είναι παρά η Αμερική; Η οποία είναι ήπειρος μεγαλυτέρα της Ασίας;
Τραγωδία του Ευριπίδη «Ιππόλυτος».
Απόσπασμα 1, στίχοι 1-8.
Αρχαίο κείμενο(ομιλεί η Αφροδίτη).
Πολλή μεν εν βροτοίσι κουκ ανώνυμος,
Θεά κέκλημαι Κύπρις, ουρανού έσω.
όσοι τε Πόντου τερμόνων Ατλαντικών
ναίουσιν είσω φως ορώντες ηλίου,
τούς μεν σέβοντας ταμά πρεσβεύω κράτη,
σφάλλω όσοι φρονούσι εις ημάς μέγα.
ένεστι γαρ δη καν θεών γένει τόδε.
τιμώμενοι χαίρουσιν ανθρώπων ύπο.
Μετάφραση Κάκτου
Η Κύπριδα είμαι γω, θεά μεγάλη,
Στους θεούς ξακουστή και στους ανθρώπους.
κι απ τους θνητούς που βλέπουνε του ήλιου
το φως και ζουν ανάμεσα στον Πόντο
και στου Ατλαντικού τις άκρες, όσοι
τη δύναμή μου σέβονται, τιμάω.
μα εκείνους που μου δείχνουν καταφρόνια, τους αφανίζω.
Στους θεούς αρέσει τούτο: να χαίρονται όταν τους λατρεύουν.
Απόσπασμα 2, στίχοι 1.053-1.054
Αρχαίο κείμενο(ομιλεί ο Θησέας στον γιο του Ιππόλυτο).
πέραν γε πόντου και τόπων Ατλαντικών,
ει πως δυναίμην, ως σον εχθαίρω κάρα.
Μετάφραση Κάκτου
Πέρα απ τον πόντο, πέρα από τους πόντους του Ατλαντικού
θα σ έδιωχνα αν μπορούσα. Τόσο βαθύ για σένα νιώθω μίσος.
Παρατηρήσεις-Σχόλια
1) Όπως πολύ εύκολα παρατηρεί κάποιος, τόσο στην αρχή της
τραγωδίας, όσο και στην εξέλιξή της, δύο πρόσωπα αναφέρονται στο
γεγονός της ύπαρξης τόπων πέρα από τον Ατλαντικό ωκεανό.
2) Δεδομένου ότι ο Ευριπίδης έγραψε αυτήν την τραγωδία του το
428πχ., δηλαδή 1.920 έτη πριν από την επίσημη άφιξη του Κολόμβου
και των Ισπανών στην Αμερική, συνεπάγεται ότι η ύπαρξη τόπων πέρα
από τον Ατλαντικό ήταν γνωστή στους τότε Έλληνες.
3) Επίσης με αυτό το απόσπασμα συνάγεται ότι οι Έλληνες γνώριζαν και
τον Ατλαντικό ωκεανό, πράγμα που συνεπάγεται ότι δεν ήσαν κλεισμένοι
μέσα στα όρια της Μεσογείου.
ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΣΤΗΝ ΟΔΥΣΣΕΙΑ
«Μόλις περάσεις με το καράβι σου τον βαθύ Ωκεανό και φτάσεις στην άγρια ακτή και τα δάση της Περσεφόνης, με τις ψηλές λεύκες και τις άκαρπες ιτιές, εκεί να αφήσεις το καράβι σου στου βαθύ Ωκεανού την άκρη...».
( Οδύσσεια Κ΄505-516 ).
Στην Οδύσσεια (Η 244) αναφέρεται:
« Ωγυγίη τις νήσος απόπροθεν ειν αλί κείται».
ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Βρέθηκαν αρχαιοελληνικά ευρήματα όπως νομίσματα και τάφοι με κοσμήματα, ενώ λέγεται πως διάφορα στοιχεία που έδειχναν την εμφάνιση των αρχαίων Ελλήνων στην Αμερική και αλλού έχουν εξαφανιστεί, προφανώς σκοπίμως. Μάλιστα, ο ίδιος ο Χριστόφορος Κολόμβος είχε βρει αρχαία νομίσματα στην Αμερική! Στην Αμερική αναπτύχθηκαν οι πολιτισμοί των Μάγιας στο Γιουκατάν του Μεξικού (4ος - 17ος αιώνας μ.Χ.), των Ατζέκων στο Μεξικό (12ος - 16ος αιώνας μ.Χ.) που θεωρούνται παρακλάδι των Μάγιας, καθώς και των Ίνκα στις περουβιανές και βολιβιανές Άνδεις (13ος - 14ος αιώνας μ.Χ.). Κατά την ελληνική μυθολογία η Μάγια ήταν κόρη του Άτλαντα ο οποίος ήταν ο Τιτάνας (υιός της Γης και του Ουρανού, αδελφός του Κρόνου, του Τιτάνα Προμηθέα, του Επιμηθέα και του Μενοίτιου) που κρατούσε στους ώμους του την ουράνια σφαίρα.
Η γλώσσα των Αραουκανών της Χιλής εντάσσεται από κάποιους μελετητές ως δωρική διάλεκτος (οι Δωριείς ήταν ελληνική φυλή που εμφανίστηκε τον 11ο αιώνα π.Χ στην Ελλάδα), βάση των μαρτυριών του αρχηγού της φυλής, Λόνκο Κιλαπάν! Δηλαδή οι Ίνκα μιλούσαν την διάλεκτο των Σπαρτιατών!!!
Στις ΗΠΑ βρέθηκε το 1976 στο Heavener της Οκλαχόμα ένα νόμισμα από την Αντιόχεια που χρονολογείται στο 63 π.Χ. (ελληνιστική εποχή - η Αντιόχεια ήταν ελληνιστική πόλη τότε) και απεικονίζει έναν αετό να κρατά κεραυνό, δηλαδή συμβολίζει τον Δία. Νομίσματα των ελληνιστικής εποχής (323 - 30 π.Χ.) βρέθηκαν σε πολλές περιοχές της γης (λόγω του εμπορίου των αρχαίων Ελλήνων και των αρχαιοελληνικών αποικιών) και φυσικά είναι αρχαιοελληνικά νομίσματα από την αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των διαδόχων του.
Στην Οκλαχόμα των ΗΠΑ βρέθηκε ένα νόμισμα από τους Θούριους της Κάτω Ιταλίας που χρονολογείται στο 200 π.Χ. Σε αμερικανικό άρθρο διάβασα ότι προερχόταν από την Ιταλία. Δεν ανέφερε πουθενά ότι οι Θούριοι ήταν αποικία της Αθήνας που ιδρύθηκε το 443 π.Χ. Αν ο μη Έλληνας αναγνώστης διαβάσει κάποιο μεταφρασμένο ελληνικό βιβλίο ιστορίας, τότε θα συνειδητοποιήσει ότι η ελληνική ιστορία διδάσκεται - όπου διδάσκεται - επιλεκτικά και διαστρεβλωμένα. Γενικά, υπάρχει απίστευτος φθόνος προς την Ελλάδα. Ο αναγνώστης αρκεί να θυμάται μία φράση που μου είχε πει κάποια καθηγήτρια ελληνικής ιστορίας. Μου είχε πει ότι τα πάντα σήμερα, σε όλους τους τομείς του πολιτισμού (επιστήμη, τέχνη, γραμματεία, φιλοσοφία), ανάγονται στους αρχαίους Έλληνες. Πρώτοι αυτοί μίλησαν γι' αυτά. Παρακάτω θα γίνει αντιληπτό αυτό και πολλοί αναγνώστες, ακόμα και φιλόλογοι, θα βρεθούν προ εκπλήξεως.
Στο Τεννεσί των ΗΠΑ βρέθηκε σε τάφο ελληνική επιγραφή γραμμένη σε λίθινη πινακίδα κάτω από την κεφαλή ανθρώπινου σκελετού. Επίσης, στον τάφο αυτό ευρέθησαν μπρούτζινα βραχιόλια που χρονολογούνται μεταξύ 45 π.Χ και 200 μ.Χ. Προφανώς ο τάφος ήταν ελληνικός Το δείχνουν στοιχεία όπως η ελληνική επιγραφή, η ίδια η επιγραφή (ελληνική συνήθεια) και τα συνοδευτικά αντικείμενα του νεκρού. Είναι, λοιπόν, δεδομένο ότι οι Έλληνες είχαν φθάσει σε όλον τον γνωστό κόσμο, από την Μεγάλη Βρετανία, ως τις Ινδίες, την Αφρική και την Αμερική. Ελληνικά νομίσματα του 4ου π.Χ. αιώνα βρέθηκαν στις ακτές του Μαρόκο και στις Αζόρες. Οι Έλληνες με τον Πυθέα (βλ. παρακάτω), είχαν φθάσει με τα πλοία τους ακόμα και στην Μεγάλη Βρετανία! Μάλιστα, εκεί βρέθηκαν αιγυπτιακά προϊόντα που χρονολογούνται τον 14ο αιώνα και λέγεται ότι τα μετέφεραν οι Φοίνικες. Μήπως, όμως, τα μετέφεραν οι Έλληνες; Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι στα αρχαία χρόνια το ελληνικό νησί της Ρόδου εμπορευόταν κασσίτερο από την Αγγλία!!!
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Αλεξάνδρεια, επί αυτοκρατορίας του Πτολεμαίου του Α΄ (304 - 283 π.Χ.) που ήταν διάδοχος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Αίγυπτο, ιδρύθηκε το ``Μουσείο΄΄ που ήταν ουσιαστικά Ακαδημία Επιστημών. Εκεί, μεταξύ των άλλων, υπήρχε ζωολογικός κήπος με σπάνια ζώα και ερπετά. Ο ζωολογικός κήπος είχε ακόμα και πολικές αρκούδες!!! Άρα, αυτό επιβεβαιώνει ότι οι Έλληνες, τουλάχιστον στα ελληνιστικά χρόνια (323 - 30 π.Χ.), είχαν γυρίσει όλον τον κόσμο. Αυτό αποδεικνύουν και τα αρχαιοελληνικά νομίσματα της εποχής αυτής που βρέθηκαν στην Αμερική. Ο γράφων πιστεύει ότι οι Έλληνες γύρισαν τον κόσμο πολύ πιο πριν, ίσως και το 3000 π.Χ. (οι Έλληνες πριν το 2000 λέγονταν Πελασγοί).
έχουν ανακαλυφθεί επιγραφές σε βράχους με Ελληνική Γραμμική Γραφή! Από το Γιάρμουθ της νέας Σκωτίας, στην πέτρα Γκρέηβ-Κρηκ της Δυτικής Βιρτζίνια, στο Μπάτ-Κρήκ του Τενεσσή, στο Νιούσμπερι του Μίτσιγκαν καθώς επίσης και στην περιοχή Μανάος (εκ του Μίνωα) στον Αμαζόνιο. Στον ποταμό αυτό βρέθηκαν και πιθάρια μινωικής προελεύσεως. (Βλ.H.Mertz "Οίνωψ Πόντος", Ι.Πασσά "Η Αληθινή Προϊστορία").
Υπάρχουν βασιλικά ανάκτορα των Ίνκας και των Μάγιας διακοσμημένα εξωτερικά με τον Ελληνικό Μαίανδρο.
Σε πολλές Ινδιάνικες μη εκφυλισμένες φυλές συναντάμε λευκούς άντρες και γυναίκες με γαλάζια μάτια και πυρόξανθα μαλλιά και που με κανένα τρόπο δεν συνδέονται με το ντόπιο στοιχείο.
Οι Καρίμπ ήταν λευκοί ή χαλκόλευκοι και περηφανεύονταν για την καταγωγή τους από τους «λευκούς Ανθρώπους». Οι Μολόπακοι μια άσπρη πολιτισμένη φυλή που κατοικούσαν στο Μίνας(εκ του Μίνωα) Ζηράϊζ τον 17ο αιώνα ήταν ανοιχτόχρωμοι και γενειοφόροι. Είχαν λεπτούς και εξευγενισμένους τρόπους και οι γυναίκες τους περιγράφονται λευκές σαν Αγγλίδες, με χρυσαφένια μαλλιά, λεπτά χαρακτηριστικά, μικρά χέρια και γαλάζια μάτια. Η πρωτεύουσα του Τολτεκικού πολιτισμού στον νότο η Τιαχουανάκο λέγεται από τους Περουβιανούς ότι χτίστηκε λευκούς γενειοφόρους ανθρώπους πολύ πριν την εποχή των Ίνκας.(Βλ.Πέρσυ Χάρισσον Φώσεττ:"Εξερευνήσεις").
οι Αραουκάνοι της Χιλής υποστηρίζουν ότι είναι απόγονοι Αρχαίων Σπαρτιατών που έφτασαν στις ακτές της Νότιας Αμερικής! Είναι λευκοί και αριθμούν 360000 μέλη.
ΠΕΡΙ ΑΜΑΖΟΝΩΝ
Στην ελληνική μυθολογία υπήρχαν και οι Αμαζόνες. Ήταν λαός γυναικών που μάλλον ζούσαν, κατά την παράδοση, στην Μαύρη Θάλασσα. Οι Αμαζόνες μισούσαν τους άνδρες τους οποίους είχαν ως σκλάβους, ενώ όταν γεννούσαν κρατούσαν μόνον τα θηλυκά παιδιά. Οι Αμαζόνες διεξήγαγαν πολέμους με άλλους λαούς. Έλαβαν μέρος στον τρωικό πόλεμο με αρχηγό την βασίλισσα Πενθεσίλεια την οποία σκότωσε ο Αχιλλέας έπειτα από μονομαχία. Σημειώνεται ότι ο τρωικός πόλεμος ήταν πραγματικό γεγονός που έγινε στα μέσα του 13ου αιώνα π.Χ. Η μυθολογία αναφέρει και την βασίλισσα των Αμαζόνων Ιππολύτη (κόρη του θεού Άρη και της Οτρηρής, η Ιππολύτη ήταν αδελφή της Πενθεσίλειας) την οποία σκότωσε ο Ηρακλής για να πάρει την ζώνη της και να εκπληρώσει τον άθλο που του είχε αναθέσει ο βασιλιάς των Μυκηνών, Ευρυσθέας. Οι Αμαζόνες επιτέθηκαν ακόμα και κατά των Αθηναίων και οι μάχες αυτές αποτυπώθηκαν στην τέχνη και ιδίως στις μετώπες και στις ζωφόρους των ελληνικών ναών ως οι περίφημες ``αμαζονομαχίες΄΄.
Ο μυθικός βασιλιάς των Αθηνών Θησέας - ο οποίος κατά πολλούς (από τους ιστορικούς Θουκυδίδη και Πλούταρχο, μέχρι συγχρόνους επιστήμονες) θεωρείται πραγματικό πρόσωπο - εκστράτευσε εναντίον των Αμαζόνων. Όμως, ο Θησέας ερωτεύτηκε την βασίλισσα των Αμαζόνων Αντιόπη με την οποία απέκτησε έναν υιό, τον Ιππόλυτο (σύμφωνα με άλλες παραδόσεις ο Θησέας απέκτησε τον Ιππόλυτο με την Ιππολύτη, την βασίλισσα των Αμαζόνων που σκότωσε ο Ηρακλής για να πάρει την ζώνη της). Ο Θησέας πήρε μαζί του στην Αθήνα την Αντιόπη. Οι Αμαζόνες εκστράτευσαν εναντίον των Αθηναίων για να πάρουν πίσω την βασίλισσά τους η οποία τελικά σκοτώθηκε στην μάχη εναντίον τους. Επί τη ευκαιρία, η σύζυγος του Θησέα, Φαίδρα (κόρη του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα και της Πασιφάης) ερωτεύτηκε τον πρόγονό της Ιππόλυτο. Όταν αυτός απέκρουσε τον έρωτά της τότε αυτή αυτοκτόνησε, αφού πρώτα τον συκοφάντησε στον πατέρα του αφήνοντάς του μήνυμα ότι προσπάθησε να την βιάσει. Ο Θησέας έδιωξε τον υιό του από το σπίτι και τον καταράστηκε στον θεό Ποσειδώνα. Έτσι, ενώ ο Ιππόλυτος έφευγε από το σπίτι με το άρμα του ένα θαλάσσιο τέρας ξεπετάχτηκε και τρόμαξε τα άλογα του άρματος που αφηνίασαν και πέταξαν στο έδαφος τον Ιππόλυτο σκοτώνοντάς τον. Μετά τον θάνατο του Ιππολύτου η θεά Άρτεμις (θεά του κυνηγιού, των ναυτιλλομένων και της αγνότητας) αποκάλυψε την αλήθεια στον Θησέα.
Επιστρέφοντας στις Αμαζόνες, εναντίον τους εκστράτευσε και ο μυθικός ήρωας (το μυθικός επαναλαμβάνεται ότι δεν ταυτίζεται με το φανταστικός) Βελλεροφόντης ο οποίος ήταν υιός του βασιλιά της Κορίνθου, Γλαύκου. Ο Βελλεροφόντης εξόντωσε, κατά την μυθολογία, τις Αμαζόνες. Η αναφορά στις Αμαζόνες έγινε για να συσχετιστεί η μυθολογία με την ανακάλυψη της Αμερικής από τους Έλληνες!!! Είναι γνωστό πως το 1540 οι Ισπανοί κατακτητές είδαν στις όχθες του Αμαζονίου στην Βραζιλία ένοπλες γυναίκες που τους φάνηκαν Αμαζόνες και μάλιστα υπάρχει και αναπαράσταση σε σχέδιο που δείχνει τις Αμαζόνες να πολεμούν τους Ισπανούς και 2 Ισπανούς κρεμασμένους σε δένδρο και σκοτωμένους με βέλη!!! Γι' αυτό οι Ισπανοί ονόμασαν την περιοχή Αμαζονία!!! Συγκεκριμένα η Αμαζονία είναι περιοχή έκτασης 3 εκατομμυρίων τ.χλμ. της Νοτίου Αμερικής που εκτείνεται από τις Άνδεις μέχρι τον Ατλαντικό. Από τις περουβιανές Άνδεις πηγάζει και ο Αμαζόνιος (μήκος 6280 χλμ.) ο οποίος διασχίζει την Βραζιλία και εκβάλλει στον Ατλαντικό. Η σύγχρονη αντίληψη χαρακτηρίζει τις παραπάνω Αμαζόνες ως ινδιάνες, αλλά οι ινδιάνοι της Αμερικής έχουν μογγολοειδή και (ερυθρό)μελαψά χαρακτηριστικά και οι Ισπανοί τους ξεχώριζαν κατευθείαν. Άλλοι μελετητές αναφέρουν πως οι Ισπανοί όταν είδαν άνδρες ιθαγενείς με μακριά μαλλιά τους πέρασαν για γυναίκες(!), αλλά στην Βραζιλία οι ιθαγενείς, οι οποίοι έχουν έντονα μογγολοειδή χαρακτηριστικά και είναι κοντοί, δεν έχουν μακριά μαλλιά σαν τους ερυθρόδερμους της βορείου Αμερικής.
Στην Βραζιλία υπάρχει και πολιτεία με το όνομα Αμαζόνας που έχει έκταση 1567954 τ. χλμ. Τα ονόματα Αμαζονία, Αμαζόνιος και Αμαζόνας της Νοτίου Αμερικής δεν είναι τυχαία. Το συμπέρασμα είναι πως οι Αμαζόνες δεν ζούσαν σε περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, αλλά στην Βραζιλία!!! Άρα, η ανακάλυψη της Αμερικής από τους αρχαίους Έλληνες τους έφερε αντιμέτωπους - όπως και τους Ισπανούς τον 16ο αιώνα μ.Χ. - με τις Αμαζόνες και το γεγονός αυτό πέρασε στην ελληνική μυθολογία ως ``αμαζονομαχίες΄΄. Ίσως, μάλιστα, οι Αμαζόνες είχαν ναυπηγήσει στόλο και είχαν επιτεθεί στην Ελλάδα. Με το σκεπτικό της συμμετοχής των Αμαζόνων στον τρωικό πόλεμο που έγινε στα μέσα του 13ου αιώνα π.Χ., κάπου στον 13ο αιώνα π.Χ. και μάλλον πιο πριν πιθανολογείται ότι οι αρχαίοι Έλληνες ανακάλυψαν την Αμερική!!!
Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΛΕΜΟΥΡΙΑΣ
Τα γιγάντια αγάλματα που υπάρχουν στη νήσο του Πάσχα, την προέλευση των οποίων δεν έχουν ακόμα ερμηνεύσει ικανοποιητικά οι ιστορικοί και οι αρχαιολόγοι, σε συνδυασμό με την ύπαρξη ομοιόμορφου πολιτισμού στο μεγαλύτερο μέρος του Ειρηνικού Ωκεανού, έδωσαν την αφορμή να δημιουργηθεί ο μύθος της Λεμουριάς, μιας εκτεταμένης ηπείρου, που υποτίθεται ότι καταβυθίστηκε στα νερά του σε απροσδιόριστο χρόνο.
Ο μύθος της Λεμουριάς παρουσιάζει ακόμα μεγαλύτερες αδυναμίες από εκείνον της Ατλαντίδος. Εν πρώτοις απουσιάζει η γοητευτική αφήγηση του Πλάτωνα, που θα συγχωρούσε πολλές ανοχές και στον πιο δύσπιστο κριτή. Εξ άλλου τα γεωλογικά δεδομένα είναι ακόμη πιο αρνητικά στην περίπτωση της Λεμουριάς από ότι στην περίπτωση της Ατλαντίδος. Το κυριότερο όμως επιχείρημα, που ανατρέπει όλη την υπόθεση είναι όπως έχει εξακριβωθεί από αρχαιολόγους, εθνολόγους και ιστορικούς, μεταξύ 500 π.Χ. και 1000 μ.Χ. μετανάστες από τη νοτιοανατολική Ασία, οι Πολυνήσιοι απλώθηκαν σ' ολόκληρο τον Ειρηνικό από τη Χαβάη ως τη νήσο του Πάσχα και τη Νέα Ζηλανδία, δημιουργώντας ομοιόμορφο νεολιθικό πολιτισμό, που στην ακμή του γνώριζε τη γραφή και την τεχνική των μεγαλιθικών μνημείων και ενδεχομένως είχε κάποιες πολιτιστικές επαφές με τη Νότια Αμερική.
ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ
Η Αμερικανίδα δικηγόρος-αρχαιολόγος Henriette Mertz υποστηρίζουν οτι με την τότε ναυπηγική αλλά και με την βοήθεια του Γκόλφ-Στρήμ ( Ρεύμα του Ατλαντικού ) ήταν εφικτά τα ταξίδια των Ελλήνων από την Μεσόγειο στην απέναντι ήπειρο.
Ο E.Matievich υποστηρίζει την ίδια άποψη την οποία στηρίζει σε δύο βασικά άξονες: 1) Την ομοιότητα της βασιλικής γλώσσας των Ίνκας με την αντίστοιχη Μυκηναϊκή και 2) Στις εκπληκτικές ομοιότητες του Μαντείου του Τσαβίν στο Περού με την περιγραφή του παλατιού του αρχαιοελληνικού Άδη από τους Έλληνες συγγραφείς. Πραγματικά βλέποντας κανείς το μαντείο θα παρατηρήσει εικόνες Γοργόνων, Κερβέρων και ένα Λαβύρινθο(μινωικής τεχνοτροπίας). Όλα αυτά στο περίφημο μαντείο των Άνδεων μας υπενθυμίζουν την συνάντηση των Αρχαίων Ελλήνων με τους θρυλικούς Ίνκας και Μάγιας. Ένα άλλο πολύ σημαντικό γεγονός είναι ότι οι τοπικές διάλεκτοί τους περιέχουν αυτούσιες Ελληνικές λέξεις!
Το 1987 ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης Nors. S. Josephson έκανε μια εκπληκτική εργασία με τίτλο: "Greek Linguist Elements in the Polynesian Languages-Hellenicum Pacificum "(=Ελληνικά Γλωσσικά Στοιχεία στις Πολυνησιακές Γλώσσες-Ελληνικός Ειρηνικός). Υποστηρίζει λοιπόν ότι οι Αρχαίοι Έλληνες άριστοι θαλασσοπόροι έφτασαν μέχρι τις Άνδεις και πέρασαν στα απέναντι νησιωτικά συμπλέγματα (Νησιά του Πάσχα, Χαβάη, Ταϊτή ). Απόδειξη αυτής της διείσδυσης είναι οι εκατοντάδες (πάνω από 1000) ελληνικές λέξεις που υπάρχουν σε αυτές τις διαλέκτους. Ενδεικτικά αναφέρουμε:
Αρχαία Ελληνικά: άγχω(=πνίγομαι),αετός, αν, βέλος, αύω(=φωνάζω),βοή γάμος, γεννώ, γένος, χθών (=γή), γυνή, δήμος, δοκός, θεός, ήρως, θιγγάνω (=αγγίζω).
Νησιά του Πάσχα:ανγκού(=πνίγομαι), αέτο, ανά(=αλλά), βέρο(=βέλος), άου(=ουρλιάζω), μποού(=φωνάζω), χάμοα(=αρραβών), χανάου(=γεννιέμαι), κένου(=σύζυγος), χένουα(=χώρα), χινέ(=γυναίκα), τάμα(=ομάδα), τόκο(=ξύλο), τάνε(=θεός),χίρο(=ήρως), τινγκάϊ(=χτυπώ). Ακόμη Αρχαία Ελληνικά: αήρ, Απόλλων(=θεός του Ήλιου), νέκυς(=θάνατος), πύργος, ρήμα.
Κετσούα Ίνκας: waira, Apulu ή Apolo, naka, pirka, rima.
Τέλος Αρχαία Ελληνικά:αετός, νούς, μανθάνω, μελωδία, λαός, ικάνω(=φτάνω), ναίω (=κατοικώ).
Χαβάη:αέτο,νού(=σκέψη), μανάω(=σκέφτομαι), μέλε(=τραγούδι), λαούη(=λαός), ίκι(=έρχομαι), νόκο(=ζώ).
Ο Charles Berlitz στο βιβλίο του "Μυστήρια από ξεχασμένους Κόσμους" αναφέρει ότι:
»Η φλογέρα του Πανός που έπαιζε ο θεός Πάν και οι βοσκοί της αρχαίας Ελλάδας,ανακαλύφθηκε σε πανομοιότυπη κατασκευή σε νησιά στον Ειρηνικό και στα υψίπεδα των Άνδεων όπου οι βοσκοί ακόμα παίζουν τέτοιες φλογέρες όταν φυλάνε λάμας και πρόβατα».
Επιπλέον κάνει ορισμένες ετυμολογίες λέξεων όπως: Θάλλακ - θάλασσα, ο θεός των υδάτων Τλάλοκ, ο θεός της ιατρικής Ίτζαμνα - ίαμα,η θεά Τεούκαρα - θεού+κόρη(=Αθηνά),η θεά της ομορφιάς Τεοκάλλι - θεά+κάλλος(=Αφροδίτη), ονομάζουν τους θεούς τους Τεότλ, το Τεουανάκο - θεός+άναξ(=το ανάκτορο του θεού ή βασιλιά). Οι θεοί των Ινδιάνων ονομάζονται «ίδολος» εκ του ελληνικού «είδωλα». Όμοια είναι επίσης και η φράση των Μάγιας: ΚΟΝΕΞ ΟΜΟΝ ΠΑΝΕΞ με την φράση των Ελευσινίων Μυστηρίων: ΚΟΝ ΟΜ ΠΑΝΞ = (Άκουε, Βλέπε, Σιώπα).
Αλεξάντερ φον Χούμπολτ,έναν από τους πρώτους μελετητές των Αζτέκων να αναφωνήσει: «Μα αυτά είναι καθαρά Ελληνικά»!
οι Ισπανοί κονκισταδόρ πρωτοήλθαν σε επαφή με τους Ινδιάνους, τους μιλούσαν στην αρχή στα λατινικά όμως αργότερα στα Ελληνικά, γιατί διαπίστωσαν ότι οι λέξεις των Μάγιας έμοιαζαν περισσότερο με τις ελληνικές!
ΔΟΞΑΣΙΕΣ
Οι φυλές των Ίνκας, Μάγιας αλλά και οι Πολυνήσιοι ανάγουν την γενεαλογία τους και τον πολιτισμό τους στους «Λευκούς Θεούς» που ήρθαν από την θάλασσα! Ο Βιρακότσα, ο λευκός γενειοφόρος θεός τους μας παραπέμπει στον Περσέα.
Πολλές φορές απεικονίζονται αγάλματα κρατώντας ένα ρόπαλο, θυμίζοντας μας έτσι και την επίσκεψη του θρυλικού Ηρακλή.
Η Ωγυγία λοιπόν είναι νησί κατά τον Σύλλα η οποία απέχει δρόμο πέντε ημερών από την Βρετανία για όποιον πλέει προς δυσμάς.
Τρία άλλα νησιά, που απέχουν ίση απόσταση από την Ωγυγία και μεταξύ τους , βρίσκονται πέρα από αυτή προς το σημείο, όπου ο Ήλιος δύει κατά τη διάρκεια του Καλοκαιριού Ποια σημερινά νησιά υποκρύπτονται κάτω από το όνομα Ωγυγία και των τριών νήσων δυτικά της Βρετανίας ;
Μήπως σε αυτά συμπεριλαμβάνονται η Ιρλανδία, η Ισλανδία και η Γροιλανδία ή η τελευταία είναι η νήσος Νιουφάουτλαντ του Καναδά;
Τρία άλλα νησιά, που απέχουν ίση απόσταση από την Ωγυγία και μεταξύ τους , βρίσκονται πέρα από αυτή προς το σημείο, όπου ο Ήλιος δύει κατά τη διάρκεια του Καλοκαιριού Ποια σημερινά νησιά υποκρύπτονται κάτω από το όνομα Ωγυγία και των τριών νήσων δυτικά της Βρετανίας ;
Μήπως σε αυτά συμπεριλαμβάνονται η Ιρλανδία, η Ισλανδία και η Γροιλανδία ή η τελευταία είναι η νήσος Νιουφάουτλαντ του Καναδά;
Στην Οδύσσεια (Η 244) αναφέρεται:
« Ωγυγίη τις νήσος απόπροθεν ειν αλί κείται».
Η Ωγυγία λοιπόν είναι νησί κατά τον Σύλλα η οποία απέχει δρόμο πέντε ημερών από την Βρετανία για όποιον πλέει προς δυσμάς.
Τρία άλλα νησιά, που απέχουν ίση απόσταση από την Ωγυγία και μεταξύ τους , βρίσκονται πέρα από αυτή προς το σημείο, όπου ο Ήλιος δύει κατά τη διάρκεια του Καλοκαιριού (941 Α4-7).
Ποια σημερινά νησιά υποκρύπτονται κάτω από το όνομα Ωγυγία και των τριών νήσων δυτικά της Βρετανίας ;
ΓΡΟΙΛΑΝΔΙΑ
Μήπως σε αυτά συμπεριλαμβάνονται η Ιρλανδία, η Ισλανδία και η Γροιλανδία ή η τελευταία είναι η νήσος Νιουφάουτλαντ του Καναδά;
Σε ένα από αυτά τα νησιά έχει φυλακίσει ο Ζευς τον Κρόνο (κατά τον Σύλλα) γι αυτό και η παρακείμενη θάλασσα λέγεται Κρόνειο πέλαγος;
Συγκεκριμένα ο Σύλλας λέει « Όσο για την μεγάλη Ήπειρο, από την οποία περιβάλλεται κυκλικά η μεγάλη θάλασσα, από τα άλλα τρία νησιά απέχει λιγότερο από την Ωγυγία όμως απέχει πέντε χιλιάδες στάδια». (941 Β1-4)
Ασφαλώς η μεγάλη θάλασσα είναι ο Ατλαντικός Ωκεανός, η δε μεγάλη Ήπειρος είναι η Αμερική και απέχει περίπου 5.000 στάδια δηλαδή περίπου 1.000 χιλιόμετρα.
Το πέλαγος εκεί είναι γεμάτο λάσπη λόγω των πολλών ρευμάτων, τα ρεύματα αυτά βγαίνουν από την μεγάλη ηπειρωτική χώρα, δημιουργούν προσχώσεις και η θάλασσα είναι βαθειά και γεώδεις και έχει παγώσει (941 Β 5-8).
Έχουμε ενδείξεις ότι το Κρόνειο πέλαγος είναι μάλλον ο Βόρειος Παγωμένος Ωκεανός.
Οι βάρβαροι (ποίοι βάρβαροι; ) λέγουν ότι τα μέρη της μεγάλης ηπείρου που βρίσκεται προς την θάλασσα, τα κατοικούν έλληνες γύρω από ένα κόλπο όχι μικρότερο από την Μαιωτίδα λίμνη του οποίου το στόμιο βρίσκεται στην ίδια ευθεία με το στόμιο της Κασπίας θάλασσας. (941 Β9-C2).
Μαιωτίδα λίμνη = Αζοφική θάλασσα
Για ποιο κόλπο μιλά ο Σύλλας για τον κόλπο του Μεξικού, όχι είναι 20 μοίρες νοτιότερα του πλάτους της Κασπίας θαλάσσης.
Μήπως για τον κόλπο Σαιν Λώρενς του Καναδά;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι υπήρχαν γνώσεις για ήπειρο με αφάνταστες λεπτομέρειες δυτικά της Βρετανίας.
Μήπως σε αυτά συμπεριλαμβάνονται η Ιρλανδία, η Ισλανδία και η Γροιλανδία ή η τελευταία είναι η νήσος Νιουφάουτλαντ του Καναδά;
Σε ένα από αυτά τα νησιά έχει φυλακίσει ο Ζευς τον Κρόνο (κατά τον Σύλλα) γι αυτό και η παρακείμενη θάλασσα λέγεται Κρόνειο πέλαγος;
Συγκεκριμένα ο Σύλλας λέει « Όσο για την μεγάλη Ήπειρο, από την οποία περιβάλλεται κυκλικά η μεγάλη θάλασσα, από τα άλλα τρία νησιά απέχει λιγότερο από την Ωγυγία όμως απέχει πέντε χιλιάδες στάδια». (941 Β1-4)
Ασφαλώς η μεγάλη θάλασσα είναι ο Ατλαντικός Ωκεανός, η δε μεγάλη Ήπειρος είναι η Αμερική και απέχει περίπου 5.000 στάδια δηλαδή περίπου 1.000 χιλιόμετρα.
Το πέλαγος εκεί είναι γεμάτο λάσπη λόγω των πολλών ρευμάτων, τα ρεύματα αυτά βγαίνουν από την μεγάλη ηπειρωτική χώρα, δημιουργούν προσχώσεις και η θάλασσα είναι βαθειά και γεώδεις και έχει παγώσει (941 Β 5-8).
Έχουμε ενδείξεις ότι το Κρόνειο πέλαγος είναι μάλλον ο Βόρειος Παγωμένος Ωκεανός.
Οι βάρβαροι (ποίοι βάρβαροι; ) λέγουν ότι τα μέρη της μεγάλης ηπείρου που βρίσκεται προς την θάλασσα, τα κατοικούν έλληνες γύρω από ένα κόλπο όχι μικρότερο από την Μαιωτίδα λίμνη του οποίου το στόμιο βρίσκεται στην ίδια ευθεία με το στόμιο της Κασπίας θάλασσας. (941 Β9-C2).
Μαιωτίδα λίμνη = Αζοφική θάλασσα
Για ποιο κόλπο μιλά ο Σύλλας για τον κόλπο του Μεξικού, όχι είναι 20 μοίρες νοτιότερα του πλάτους της Κασπίας θαλάσσης.
Μήπως για τον κόλπο Σαιν Λώρενς του Καναδά;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι υπήρχαν γνώσεις για ήπειρο με αφάνταστες λεπτομέρειες δυτικά της Βρετανίας.
Δ ΠΕΡΙ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΛΟΓΟΝ (Του Δίωνος του Προυσαέως του επονομαζόμενου Χρυσοστόμου, σύγχρονος του Πλουτάρχου)
Ο Δίων παρουσιάζει συνομιλία του Μ Αλεξάνδρου και του Κυνικού Διογένους στην Κόρινθο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: «Διογένη…. Εάν νικήσω τον Δαρείο κι ακόμη τον βασιλέα των Ινδιών, τίποτα δεν με εμποδίζει να είμαι ο πιο μεγάλος από τους Βασιλείς, που υπήρξαν».
ΔΙΟΓΕΝΗΣ: « Αλλ ουδέν έξεις , έφη, πλέον ουδενός…. Ουδ ετέραν προσλάβης μείζω της Ασίας ήπειρον, τον Ωκεανόν διανηξάμενος».
[Αλλά δεν θα έχεις τίποτα περισσότερο από κανένα …. Ούτε και αν καταλάβεις ήπειρο μεγαλυτέρα από την Ασία, αφού περάσεις τον Ωκεανό].
Πέρα του Ωκεανού ποια άλλη ήπειρος είναι παρά η Αμερική; Η οποία είναι ήπειρος μεγαλυτέρα της Ασίας;
Τραγωδία του Ευριπίδη «Ιππόλυτος».
Απόσπασμα 1, στίχοι 1-8.
Αρχαίο κείμενο(ομιλεί η Αφροδίτη).
Πολλή μεν εν βροτοίσι κουκ ανώνυμος,
Θεά κέκλημαι Κύπρις, ουρανού έσω.
όσοι τε Πόντου τερμόνων Ατλαντικών
ναίουσιν είσω φως ορώντες ηλίου,
τούς μεν σέβοντας ταμά πρεσβεύω κράτη,
σφάλλω όσοι φρονούσι εις ημάς μέγα.
ένεστι γαρ δη καν θεών γένει τόδε.
τιμώμενοι χαίρουσιν ανθρώπων ύπο.
Μετάφραση Κάκτου
Η Κύπριδα είμαι γω, θεά μεγάλη,
Στους θεούς ξακουστή και στους ανθρώπους.
κι απ τους θνητούς που βλέπουνε του ήλιου
το φως και ζουν ανάμεσα στον Πόντο
και στου Ατλαντικού τις άκρες, όσοι
τη δύναμή μου σέβονται, τιμάω.
μα εκείνους που μου δείχνουν καταφρόνια, τους αφανίζω.
Στους θεούς αρέσει τούτο: να χαίρονται όταν τους λατρεύουν.
Απόσπασμα 2, στίχοι 1.053-1.054
Αρχαίο κείμενο(ομιλεί ο Θησέας στον γιο του Ιππόλυτο).
πέραν γε πόντου και τόπων Ατλαντικών,
ει πως δυναίμην, ως σον εχθαίρω κάρα.
Μετάφραση Κάκτου
Πέρα απ τον πόντο, πέρα από τους πόντους του Ατλαντικού
θα σ έδιωχνα αν μπορούσα. Τόσο βαθύ για σένα νιώθω μίσος.
Παρατηρήσεις-Σχόλια
1) Όπως πολύ εύκολα παρατηρεί κάποιος, τόσο στην αρχή της
τραγωδίας, όσο και στην εξέλιξή της, δύο πρόσωπα αναφέρονται στο
γεγονός της ύπαρξης τόπων πέρα από τον Ατλαντικό ωκεανό.
2) Δεδομένου ότι ο Ευριπίδης έγραψε αυτήν την τραγωδία του το
428πχ., δηλαδή 1.920 έτη πριν από την επίσημη άφιξη του Κολόμβου
και των Ισπανών στην Αμερική, συνεπάγεται ότι η ύπαρξη τόπων πέρα
από τον Ατλαντικό ήταν γνωστή στους τότε Έλληνες.
3) Επίσης με αυτό το απόσπασμα συνάγεται ότι οι Έλληνες γνώριζαν και
τον Ατλαντικό ωκεανό, πράγμα που συνεπάγεται ότι δεν ήσαν κλεισμένοι
μέσα στα όρια της Μεσογείου.
ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΣΤΗΝ ΟΔΥΣΣΕΙΑ
«Μόλις περάσεις με το καράβι σου τον βαθύ Ωκεανό και φτάσεις στην άγρια ακτή και τα δάση της Περσεφόνης, με τις ψηλές λεύκες και τις άκαρπες ιτιές, εκεί να αφήσεις το καράβι σου στου βαθύ Ωκεανού την άκρη...».
( Οδύσσεια Κ΄505-516 ).
Στην Οδύσσεια (Η 244) αναφέρεται:
« Ωγυγίη τις νήσος απόπροθεν ειν αλί κείται».
ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Βρέθηκαν αρχαιοελληνικά ευρήματα όπως νομίσματα και τάφοι με κοσμήματα, ενώ λέγεται πως διάφορα στοιχεία που έδειχναν την εμφάνιση των αρχαίων Ελλήνων στην Αμερική και αλλού έχουν εξαφανιστεί, προφανώς σκοπίμως. Μάλιστα, ο ίδιος ο Χριστόφορος Κολόμβος είχε βρει αρχαία νομίσματα στην Αμερική! Στην Αμερική αναπτύχθηκαν οι πολιτισμοί των Μάγιας στο Γιουκατάν του Μεξικού (4ος - 17ος αιώνας μ.Χ.), των Ατζέκων στο Μεξικό (12ος - 16ος αιώνας μ.Χ.) που θεωρούνται παρακλάδι των Μάγιας, καθώς και των Ίνκα στις περουβιανές και βολιβιανές Άνδεις (13ος - 14ος αιώνας μ.Χ.). Κατά την ελληνική μυθολογία η Μάγια ήταν κόρη του Άτλαντα ο οποίος ήταν ο Τιτάνας (υιός της Γης και του Ουρανού, αδελφός του Κρόνου, του Τιτάνα Προμηθέα, του Επιμηθέα και του Μενοίτιου) που κρατούσε στους ώμους του την ουράνια σφαίρα.
Η γλώσσα των Αραουκανών της Χιλής εντάσσεται από κάποιους μελετητές ως δωρική διάλεκτος (οι Δωριείς ήταν ελληνική φυλή που εμφανίστηκε τον 11ο αιώνα π.Χ στην Ελλάδα), βάση των μαρτυριών του αρχηγού της φυλής, Λόνκο Κιλαπάν! Δηλαδή οι Ίνκα μιλούσαν την διάλεκτο των Σπαρτιατών!!!
Στις ΗΠΑ βρέθηκε το 1976 στο Heavener της Οκλαχόμα ένα νόμισμα από την Αντιόχεια που χρονολογείται στο 63 π.Χ. (ελληνιστική εποχή - η Αντιόχεια ήταν ελληνιστική πόλη τότε) και απεικονίζει έναν αετό να κρατά κεραυνό, δηλαδή συμβολίζει τον Δία. Νομίσματα των ελληνιστικής εποχής (323 - 30 π.Χ.) βρέθηκαν σε πολλές περιοχές της γης (λόγω του εμπορίου των αρχαίων Ελλήνων και των αρχαιοελληνικών αποικιών) και φυσικά είναι αρχαιοελληνικά νομίσματα από την αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των διαδόχων του.
Στην Οκλαχόμα των ΗΠΑ βρέθηκε ένα νόμισμα από τους Θούριους της Κάτω Ιταλίας που χρονολογείται στο 200 π.Χ. Σε αμερικανικό άρθρο διάβασα ότι προερχόταν από την Ιταλία. Δεν ανέφερε πουθενά ότι οι Θούριοι ήταν αποικία της Αθήνας που ιδρύθηκε το 443 π.Χ. Αν ο μη Έλληνας αναγνώστης διαβάσει κάποιο μεταφρασμένο ελληνικό βιβλίο ιστορίας, τότε θα συνειδητοποιήσει ότι η ελληνική ιστορία διδάσκεται - όπου διδάσκεται - επιλεκτικά και διαστρεβλωμένα. Γενικά, υπάρχει απίστευτος φθόνος προς την Ελλάδα. Ο αναγνώστης αρκεί να θυμάται μία φράση που μου είχε πει κάποια καθηγήτρια ελληνικής ιστορίας. Μου είχε πει ότι τα πάντα σήμερα, σε όλους τους τομείς του πολιτισμού (επιστήμη, τέχνη, γραμματεία, φιλοσοφία), ανάγονται στους αρχαίους Έλληνες. Πρώτοι αυτοί μίλησαν γι' αυτά. Παρακάτω θα γίνει αντιληπτό αυτό και πολλοί αναγνώστες, ακόμα και φιλόλογοι, θα βρεθούν προ εκπλήξεως.
Στο Τεννεσί των ΗΠΑ βρέθηκε σε τάφο ελληνική επιγραφή γραμμένη σε λίθινη πινακίδα κάτω από την κεφαλή ανθρώπινου σκελετού. Επίσης, στον τάφο αυτό ευρέθησαν μπρούτζινα βραχιόλια που χρονολογούνται μεταξύ 45 π.Χ και 200 μ.Χ. Προφανώς ο τάφος ήταν ελληνικός Το δείχνουν στοιχεία όπως η ελληνική επιγραφή, η ίδια η επιγραφή (ελληνική συνήθεια) και τα συνοδευτικά αντικείμενα του νεκρού. Είναι, λοιπόν, δεδομένο ότι οι Έλληνες είχαν φθάσει σε όλον τον γνωστό κόσμο, από την Μεγάλη Βρετανία, ως τις Ινδίες, την Αφρική και την Αμερική. Ελληνικά νομίσματα του 4ου π.Χ. αιώνα βρέθηκαν στις ακτές του Μαρόκο και στις Αζόρες. Οι Έλληνες με τον Πυθέα (βλ. παρακάτω), είχαν φθάσει με τα πλοία τους ακόμα και στην Μεγάλη Βρετανία! Μάλιστα, εκεί βρέθηκαν αιγυπτιακά προϊόντα που χρονολογούνται τον 14ο αιώνα και λέγεται ότι τα μετέφεραν οι Φοίνικες. Μήπως, όμως, τα μετέφεραν οι Έλληνες; Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι στα αρχαία χρόνια το ελληνικό νησί της Ρόδου εμπορευόταν κασσίτερο από την Αγγλία!!!
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Αλεξάνδρεια, επί αυτοκρατορίας του Πτολεμαίου του Α΄ (304 - 283 π.Χ.) που ήταν διάδοχος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Αίγυπτο, ιδρύθηκε το ``Μουσείο΄΄ που ήταν ουσιαστικά Ακαδημία Επιστημών. Εκεί, μεταξύ των άλλων, υπήρχε ζωολογικός κήπος με σπάνια ζώα και ερπετά. Ο ζωολογικός κήπος είχε ακόμα και πολικές αρκούδες!!! Άρα, αυτό επιβεβαιώνει ότι οι Έλληνες, τουλάχιστον στα ελληνιστικά χρόνια (323 - 30 π.Χ.), είχαν γυρίσει όλον τον κόσμο. Αυτό αποδεικνύουν και τα αρχαιοελληνικά νομίσματα της εποχής αυτής που βρέθηκαν στην Αμερική. Ο γράφων πιστεύει ότι οι Έλληνες γύρισαν τον κόσμο πολύ πιο πριν, ίσως και το 3000 π.Χ. (οι Έλληνες πριν το 2000 λέγονταν Πελασγοί).
έχουν ανακαλυφθεί επιγραφές σε βράχους με Ελληνική Γραμμική Γραφή! Από το Γιάρμουθ της νέας Σκωτίας, στην πέτρα Γκρέηβ-Κρηκ της Δυτικής Βιρτζίνια, στο Μπάτ-Κρήκ του Τενεσσή, στο Νιούσμπερι του Μίτσιγκαν καθώς επίσης και στην περιοχή Μανάος (εκ του Μίνωα) στον Αμαζόνιο. Στον ποταμό αυτό βρέθηκαν και πιθάρια μινωικής προελεύσεως. (Βλ.H.Mertz "Οίνωψ Πόντος", Ι.Πασσά "Η Αληθινή Προϊστορία").
Υπάρχουν βασιλικά ανάκτορα των Ίνκας και των Μάγιας διακοσμημένα εξωτερικά με τον Ελληνικό Μαίανδρο.
Σε πολλές Ινδιάνικες μη εκφυλισμένες φυλές συναντάμε λευκούς άντρες και γυναίκες με γαλάζια μάτια και πυρόξανθα μαλλιά και που με κανένα τρόπο δεν συνδέονται με το ντόπιο στοιχείο.
Οι Καρίμπ ήταν λευκοί ή χαλκόλευκοι και περηφανεύονταν για την καταγωγή τους από τους «λευκούς Ανθρώπους». Οι Μολόπακοι μια άσπρη πολιτισμένη φυλή που κατοικούσαν στο Μίνας(εκ του Μίνωα) Ζηράϊζ τον 17ο αιώνα ήταν ανοιχτόχρωμοι και γενειοφόροι. Είχαν λεπτούς και εξευγενισμένους τρόπους και οι γυναίκες τους περιγράφονται λευκές σαν Αγγλίδες, με χρυσαφένια μαλλιά, λεπτά χαρακτηριστικά, μικρά χέρια και γαλάζια μάτια. Η πρωτεύουσα του Τολτεκικού πολιτισμού στον νότο η Τιαχουανάκο λέγεται από τους Περουβιανούς ότι χτίστηκε λευκούς γενειοφόρους ανθρώπους πολύ πριν την εποχή των Ίνκας.(Βλ.Πέρσυ Χάρισσον Φώσεττ:"Εξερευνήσεις").
οι Αραουκάνοι της Χιλής υποστηρίζουν ότι είναι απόγονοι Αρχαίων Σπαρτιατών που έφτασαν στις ακτές της Νότιας Αμερικής! Είναι λευκοί και αριθμούν 360000 μέλη.
ΠΕΡΙ ΑΜΑΖΟΝΩΝ
Στην ελληνική μυθολογία υπήρχαν και οι Αμαζόνες. Ήταν λαός γυναικών που μάλλον ζούσαν, κατά την παράδοση, στην Μαύρη Θάλασσα. Οι Αμαζόνες μισούσαν τους άνδρες τους οποίους είχαν ως σκλάβους, ενώ όταν γεννούσαν κρατούσαν μόνον τα θηλυκά παιδιά. Οι Αμαζόνες διεξήγαγαν πολέμους με άλλους λαούς. Έλαβαν μέρος στον τρωικό πόλεμο με αρχηγό την βασίλισσα Πενθεσίλεια την οποία σκότωσε ο Αχιλλέας έπειτα από μονομαχία. Σημειώνεται ότι ο τρωικός πόλεμος ήταν πραγματικό γεγονός που έγινε στα μέσα του 13ου αιώνα π.Χ. Η μυθολογία αναφέρει και την βασίλισσα των Αμαζόνων Ιππολύτη (κόρη του θεού Άρη και της Οτρηρής, η Ιππολύτη ήταν αδελφή της Πενθεσίλειας) την οποία σκότωσε ο Ηρακλής για να πάρει την ζώνη της και να εκπληρώσει τον άθλο που του είχε αναθέσει ο βασιλιάς των Μυκηνών, Ευρυσθέας. Οι Αμαζόνες επιτέθηκαν ακόμα και κατά των Αθηναίων και οι μάχες αυτές αποτυπώθηκαν στην τέχνη και ιδίως στις μετώπες και στις ζωφόρους των ελληνικών ναών ως οι περίφημες ``αμαζονομαχίες΄΄.
Ο μυθικός βασιλιάς των Αθηνών Θησέας - ο οποίος κατά πολλούς (από τους ιστορικούς Θουκυδίδη και Πλούταρχο, μέχρι συγχρόνους επιστήμονες) θεωρείται πραγματικό πρόσωπο - εκστράτευσε εναντίον των Αμαζόνων. Όμως, ο Θησέας ερωτεύτηκε την βασίλισσα των Αμαζόνων Αντιόπη με την οποία απέκτησε έναν υιό, τον Ιππόλυτο (σύμφωνα με άλλες παραδόσεις ο Θησέας απέκτησε τον Ιππόλυτο με την Ιππολύτη, την βασίλισσα των Αμαζόνων που σκότωσε ο Ηρακλής για να πάρει την ζώνη της). Ο Θησέας πήρε μαζί του στην Αθήνα την Αντιόπη. Οι Αμαζόνες εκστράτευσαν εναντίον των Αθηναίων για να πάρουν πίσω την βασίλισσά τους η οποία τελικά σκοτώθηκε στην μάχη εναντίον τους. Επί τη ευκαιρία, η σύζυγος του Θησέα, Φαίδρα (κόρη του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα και της Πασιφάης) ερωτεύτηκε τον πρόγονό της Ιππόλυτο. Όταν αυτός απέκρουσε τον έρωτά της τότε αυτή αυτοκτόνησε, αφού πρώτα τον συκοφάντησε στον πατέρα του αφήνοντάς του μήνυμα ότι προσπάθησε να την βιάσει. Ο Θησέας έδιωξε τον υιό του από το σπίτι και τον καταράστηκε στον θεό Ποσειδώνα. Έτσι, ενώ ο Ιππόλυτος έφευγε από το σπίτι με το άρμα του ένα θαλάσσιο τέρας ξεπετάχτηκε και τρόμαξε τα άλογα του άρματος που αφηνίασαν και πέταξαν στο έδαφος τον Ιππόλυτο σκοτώνοντάς τον. Μετά τον θάνατο του Ιππολύτου η θεά Άρτεμις (θεά του κυνηγιού, των ναυτιλλομένων και της αγνότητας) αποκάλυψε την αλήθεια στον Θησέα.
Επιστρέφοντας στις Αμαζόνες, εναντίον τους εκστράτευσε και ο μυθικός ήρωας (το μυθικός επαναλαμβάνεται ότι δεν ταυτίζεται με το φανταστικός) Βελλεροφόντης ο οποίος ήταν υιός του βασιλιά της Κορίνθου, Γλαύκου. Ο Βελλεροφόντης εξόντωσε, κατά την μυθολογία, τις Αμαζόνες. Η αναφορά στις Αμαζόνες έγινε για να συσχετιστεί η μυθολογία με την ανακάλυψη της Αμερικής από τους Έλληνες!!! Είναι γνωστό πως το 1540 οι Ισπανοί κατακτητές είδαν στις όχθες του Αμαζονίου στην Βραζιλία ένοπλες γυναίκες που τους φάνηκαν Αμαζόνες και μάλιστα υπάρχει και αναπαράσταση σε σχέδιο που δείχνει τις Αμαζόνες να πολεμούν τους Ισπανούς και 2 Ισπανούς κρεμασμένους σε δένδρο και σκοτωμένους με βέλη!!! Γι' αυτό οι Ισπανοί ονόμασαν την περιοχή Αμαζονία!!! Συγκεκριμένα η Αμαζονία είναι περιοχή έκτασης 3 εκατομμυρίων τ.χλμ. της Νοτίου Αμερικής που εκτείνεται από τις Άνδεις μέχρι τον Ατλαντικό. Από τις περουβιανές Άνδεις πηγάζει και ο Αμαζόνιος (μήκος 6280 χλμ.) ο οποίος διασχίζει την Βραζιλία και εκβάλλει στον Ατλαντικό. Η σύγχρονη αντίληψη χαρακτηρίζει τις παραπάνω Αμαζόνες ως ινδιάνες, αλλά οι ινδιάνοι της Αμερικής έχουν μογγολοειδή και (ερυθρό)μελαψά χαρακτηριστικά και οι Ισπανοί τους ξεχώριζαν κατευθείαν. Άλλοι μελετητές αναφέρουν πως οι Ισπανοί όταν είδαν άνδρες ιθαγενείς με μακριά μαλλιά τους πέρασαν για γυναίκες(!), αλλά στην Βραζιλία οι ιθαγενείς, οι οποίοι έχουν έντονα μογγολοειδή χαρακτηριστικά και είναι κοντοί, δεν έχουν μακριά μαλλιά σαν τους ερυθρόδερμους της βορείου Αμερικής.
Στην Βραζιλία υπάρχει και πολιτεία με το όνομα Αμαζόνας που έχει έκταση 1567954 τ. χλμ. Τα ονόματα Αμαζονία, Αμαζόνιος και Αμαζόνας της Νοτίου Αμερικής δεν είναι τυχαία. Το συμπέρασμα είναι πως οι Αμαζόνες δεν ζούσαν σε περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, αλλά στην Βραζιλία!!! Άρα, η ανακάλυψη της Αμερικής από τους αρχαίους Έλληνες τους έφερε αντιμέτωπους - όπως και τους Ισπανούς τον 16ο αιώνα μ.Χ. - με τις Αμαζόνες και το γεγονός αυτό πέρασε στην ελληνική μυθολογία ως ``αμαζονομαχίες΄΄. Ίσως, μάλιστα, οι Αμαζόνες είχαν ναυπηγήσει στόλο και είχαν επιτεθεί στην Ελλάδα. Με το σκεπτικό της συμμετοχής των Αμαζόνων στον τρωικό πόλεμο που έγινε στα μέσα του 13ου αιώνα π.Χ., κάπου στον 13ο αιώνα π.Χ. και μάλλον πιο πριν πιθανολογείται ότι οι αρχαίοι Έλληνες ανακάλυψαν την Αμερική!!!
Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΛΕΜΟΥΡΙΑΣ
Τα γιγάντια αγάλματα που υπάρχουν στη νήσο του Πάσχα, την προέλευση των οποίων δεν έχουν ακόμα ερμηνεύσει ικανοποιητικά οι ιστορικοί και οι αρχαιολόγοι, σε συνδυασμό με την ύπαρξη ομοιόμορφου πολιτισμού στο μεγαλύτερο μέρος του Ειρηνικού Ωκεανού, έδωσαν την αφορμή να δημιουργηθεί ο μύθος της Λεμουριάς, μιας εκτεταμένης ηπείρου, που υποτίθεται ότι καταβυθίστηκε στα νερά του σε απροσδιόριστο χρόνο.
Ο μύθος της Λεμουριάς παρουσιάζει ακόμα μεγαλύτερες αδυναμίες από εκείνον της Ατλαντίδος. Εν πρώτοις απουσιάζει η γοητευτική αφήγηση του Πλάτωνα, που θα συγχωρούσε πολλές ανοχές και στον πιο δύσπιστο κριτή. Εξ άλλου τα γεωλογικά δεδομένα είναι ακόμη πιο αρνητικά στην περίπτωση της Λεμουριάς από ότι στην περίπτωση της Ατλαντίδος. Το κυριότερο όμως επιχείρημα, που ανατρέπει όλη την υπόθεση είναι όπως έχει εξακριβωθεί από αρχαιολόγους, εθνολόγους και ιστορικούς, μεταξύ 500 π.Χ. και 1000 μ.Χ. μετανάστες από τη νοτιοανατολική Ασία, οι Πολυνήσιοι απλώθηκαν σ' ολόκληρο τον Ειρηνικό από τη Χαβάη ως τη νήσο του Πάσχα και τη Νέα Ζηλανδία, δημιουργώντας ομοιόμορφο νεολιθικό πολιτισμό, που στην ακμή του γνώριζε τη γραφή και την τεχνική των μεγαλιθικών μνημείων και ενδεχομένως είχε κάποιες πολιτιστικές επαφές με τη Νότια Αμερική.
ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ
Η Αμερικανίδα δικηγόρος-αρχαιολόγος Henriette Mertz υποστηρίζουν οτι με την τότε ναυπηγική αλλά και με την βοήθεια του Γκόλφ-Στρήμ ( Ρεύμα του Ατλαντικού ) ήταν εφικτά τα ταξίδια των Ελλήνων από την Μεσόγειο στην απέναντι ήπειρο.
Ο E.Matievich υποστηρίζει την ίδια άποψη την οποία στηρίζει σε δύο βασικά άξονες: 1) Την ομοιότητα της βασιλικής γλώσσας των Ίνκας με την αντίστοιχη Μυκηναϊκή και 2) Στις εκπληκτικές ομοιότητες του Μαντείου του Τσαβίν στο Περού με την περιγραφή του παλατιού του αρχαιοελληνικού Άδη από τους Έλληνες συγγραφείς. Πραγματικά βλέποντας κανείς το μαντείο θα παρατηρήσει εικόνες Γοργόνων, Κερβέρων και ένα Λαβύρινθο(μινωικής τεχνοτροπίας). Όλα αυτά στο περίφημο μαντείο των Άνδεων μας υπενθυμίζουν την συνάντηση των Αρχαίων Ελλήνων με τους θρυλικούς Ίνκας και Μάγιας. Ένα άλλο πολύ σημαντικό γεγονός είναι ότι οι τοπικές διάλεκτοί τους περιέχουν αυτούσιες Ελληνικές λέξεις!
Το 1987 ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης Nors. S. Josephson έκανε μια εκπληκτική εργασία με τίτλο: "Greek Linguist Elements in the Polynesian Languages-Hellenicum Pacificum "(=Ελληνικά Γλωσσικά Στοιχεία στις Πολυνησιακές Γλώσσες-Ελληνικός Ειρηνικός). Υποστηρίζει λοιπόν ότι οι Αρχαίοι Έλληνες άριστοι θαλασσοπόροι έφτασαν μέχρι τις Άνδεις και πέρασαν στα απέναντι νησιωτικά συμπλέγματα (Νησιά του Πάσχα, Χαβάη, Ταϊτή ). Απόδειξη αυτής της διείσδυσης είναι οι εκατοντάδες (πάνω από 1000) ελληνικές λέξεις που υπάρχουν σε αυτές τις διαλέκτους. Ενδεικτικά αναφέρουμε:
Αρχαία Ελληνικά: άγχω(=πνίγομαι),αετός, αν, βέλος, αύω(=φωνάζω),βοή γάμος, γεννώ, γένος, χθών (=γή), γυνή, δήμος, δοκός, θεός, ήρως, θιγγάνω (=αγγίζω).
Νησιά του Πάσχα:ανγκού(=πνίγομαι), αέτο, ανά(=αλλά), βέρο(=βέλος), άου(=ουρλιάζω), μποού(=φωνάζω), χάμοα(=αρραβών), χανάου(=γεννιέμαι), κένου(=σύζυγος), χένουα(=χώρα), χινέ(=γυναίκα), τάμα(=ομάδα), τόκο(=ξύλο), τάνε(=θεός),χίρο(=ήρως), τινγκάϊ(=χτυπώ). Ακόμη Αρχαία Ελληνικά: αήρ, Απόλλων(=θεός του Ήλιου), νέκυς(=θάνατος), πύργος, ρήμα.
Κετσούα Ίνκας: waira, Apulu ή Apolo, naka, pirka, rima.
Τέλος Αρχαία Ελληνικά:αετός, νούς, μανθάνω, μελωδία, λαός, ικάνω(=φτάνω), ναίω (=κατοικώ).
Χαβάη:αέτο,νού(=σκέψη), μανάω(=σκέφτομαι), μέλε(=τραγούδι), λαούη(=λαός), ίκι(=έρχομαι), νόκο(=ζώ).
Ο Charles Berlitz στο βιβλίο του "Μυστήρια από ξεχασμένους Κόσμους" αναφέρει ότι:
»Η φλογέρα του Πανός που έπαιζε ο θεός Πάν και οι βοσκοί της αρχαίας Ελλάδας,ανακαλύφθηκε σε πανομοιότυπη κατασκευή σε νησιά στον Ειρηνικό και στα υψίπεδα των Άνδεων όπου οι βοσκοί ακόμα παίζουν τέτοιες φλογέρες όταν φυλάνε λάμας και πρόβατα».
Επιπλέον κάνει ορισμένες ετυμολογίες λέξεων όπως: Θάλλακ - θάλασσα, ο θεός των υδάτων Τλάλοκ, ο θεός της ιατρικής Ίτζαμνα - ίαμα,η θεά Τεούκαρα - θεού+κόρη(=Αθηνά),η θεά της ομορφιάς Τεοκάλλι - θεά+κάλλος(=Αφροδίτη), ονομάζουν τους θεούς τους Τεότλ, το Τεουανάκο - θεός+άναξ(=το ανάκτορο του θεού ή βασιλιά). Οι θεοί των Ινδιάνων ονομάζονται «ίδολος» εκ του ελληνικού «είδωλα». Όμοια είναι επίσης και η φράση των Μάγιας: ΚΟΝΕΞ ΟΜΟΝ ΠΑΝΕΞ με την φράση των Ελευσινίων Μυστηρίων: ΚΟΝ ΟΜ ΠΑΝΞ = (Άκουε, Βλέπε, Σιώπα).
Αλεξάντερ φον Χούμπολτ,έναν από τους πρώτους μελετητές των Αζτέκων να αναφωνήσει: «Μα αυτά είναι καθαρά Ελληνικά»!
οι Ισπανοί κονκισταδόρ πρωτοήλθαν σε επαφή με τους Ινδιάνους, τους μιλούσαν στην αρχή στα λατινικά όμως αργότερα στα Ελληνικά, γιατί διαπίστωσαν ότι οι λέξεις των Μάγιας έμοιαζαν περισσότερο με τις ελληνικές!
ΔΟΞΑΣΙΕΣ
Οι φυλές των Ίνκας, Μάγιας αλλά και οι Πολυνήσιοι ανάγουν την γενεαλογία τους και τον πολιτισμό τους στους «Λευκούς Θεούς» που ήρθαν από την θάλασσα! Ο Βιρακότσα, ο λευκός γενειοφόρος θεός τους μας παραπέμπει στον Περσέα.
Πολλές φορές απεικονίζονται αγάλματα κρατώντας ένα ρόπαλο, θυμίζοντας μας έτσι και την επίσκεψη του θρυλικού Ηρακλή.
ΑΙΟΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου